ஆற்றங்கரையில் ஒரு வீடு, ஒரு காவல்நிலையம், ஒரு பொலீரோ லோட் கார், ஒரு சின்ன சந்து. இவற்றில் மட்டுமே பயணிக்கும் திரைக்கதையில், ஷோஜியாக வரும் பிரித்விராஜ்தான் படம் நெடுகிலும் நிறைந்திருக்கிறார். பதற்றம், சந்தோஷம், சோகம் என திரைக்கதையில் உள்ள எல்லா உணர்ச்சித் தருணங்களும் ஜோஷியின் கதாபாத்திரம் வழியாகவே கடத்தப்படுகிறது. எல்லா இடங்களிலும் பிரித்விராஜ் கவர்ந்திழுக்கிறார்.

பலவீனமான கதைதான் என்றாலும், முதற்பாதியில் திரைக்கதை அழகாகவும் நிதானமாகவும் சில இடங்களில் அட்டகாசமாகவும் செல்கிறது. எழுத்து மட்டுமின்றி, ஒளிப்பதிவு, படத்தொகுப்பு, பின்னணி இசை என எல்லாமும் சேர்ந்தே 'கோல்ட்'டின் திரைக்கதையாக உருவாகியிருக்கிறது. தனக்கே உரிய பாணியில் நிதானமாக ஒவ்வொரு காட்சிகளையும் இயக்குநர் அல்போன்ஸ் புத்திரன் விவரிப்பது, தொடக்கத்தில் வசீகரமாக இருந்தாலும், ஒரு கட்டத்துக்கு மேல் அலுப்பையே தருகிறது.

சின்ன சின்ன செடிகள், பூச்சிகள், பறவைகள், மதில் சுவர், டீ க்ளாஸ் என சுற்றத்தில் இருக்கும் பொருள்களையும் கதைச் சொல்லலுக்குப் பயன்படுத்தும் அல்போன்ஸின் பாணி, பல இடங்களில் மேஜிக்கை நிகழ்த்துகிறது. ஆனால், எளிதில் யூகிக்கும்படியான காட்சிகள் நிறைந்திருக்கும் இந்தத் திரைக்கதையில், இந்த மேஜிக் அவ்வளவாக எடுபடாமல் போகிறது.

காவல்துறை அதிகாரியாக வரும் பாபுராஜ் ஜேக்கப், காவலர் சபரீஷ் வர்மா, ஜோஷியின் அம்மாவாக வரும் மல்லிகா சுகுமாரன், சஞ்சு க்ரூப் ஆகிய நால்வரும் சிறப்பான நடிப்பை தந்திருக்கிறார்கள். இவர்களின் எதார்த்தமான ஒன் லைன் காமெடிகள் சிரிப்பைத் தருகிறது. அதேபோல், காவல்நிலையத்தில் உள்ள காவலர்களுடனான உரையாடல்கள், ரவுடிகளுக்கு இடையேயான உரையாடல்கள் சிரிப்பைத் தருகின்றன. ஆனால், காமெடிக்காக வழிந்து திணிக்கப்பட்ட லாலு அலெக்ஸ், அஜ்மல் ஆகியோரின் செயற்கைத்தனமான காமெடிகள் எங்குமே ஈர்க்கவில்லை.

பெரிதாக எதிர்பார்க்கப்பட்ட நயன்தாராவின் கதாபாத்திரத்தை பெரிய அளவில் பயன்படுத்தவில்லை. மொத்தமே நான்கு காட்சிகள் மட்டுமே வருகிறார். தலைமைக் காவலராக வரும் மூத்த நடிகரான ஜகதீஸ், ரவுடிகளின் தலைவனாக வரும் செம்பன் வினோத், ரோஷன் மாத்யூஸ், வினய் ஃபோர்ட் ஆகியோர் எந்த அழுத்தமும் தராமல் வந்து போகிறார்கள், இவர்களைக் கூடுதலாகப் பயன்படுத்தியிருக்கலாம்.

ஒளிப்பதிவாளர்களான ஆனந்த் சி.சந்திரனும், விஷ்வஜித்தும் படத்திற்கு வலு சேர்த்திருக்கிறார்கள். பல இடங்களில் கேமரா கோணங்களே திரைக்கதையை நகர்த்துகின்றன. ஏற்கெனவே மெதுவாக நகரும் திரைக்கதைக்கு, இசையமைப்பாளர் ராஜேஷ் முருகேஷனின் முதற்பாடலைத் தவிர மற்ற பாடல்கள் வேகத் தடையாகவே இருக்கின்றன. அதேநேரம், பரபரப்பான காட்சிகளிலும், கூஸ் பம் காட்சிகளிலும் பின்னணியில் ஸ்கோர் செய்கிறார். படத்தொகுப்பாளர் பணியை இயக்குநர் அல்போன்ஸ் புத்திரனே செய்திருக்கிறார். பல மேஜிக் தருணங்களுக்குப் படத்தொகுப்பு கைக்கொடுத்திருக்கிறது. முழுபடமாகப் பார்த்தால், இன்னும் க்ரிஸ்பாகத் தொகுத்திருக்கலாம் என்ற எண்ணமே மேலிடுகிறது.

இயக்குநரின் முதற்படமான 'நேரம்' படத்தின் கதை என்பது ஒரு டாஸ்க்கை நோக்கி ஓடும் பரபர கதை. ஆனால், இரண்டாம் படமான 'பிரேமம்', ஜார்ஜ் என்ற இளைஞனின் முன்று வெவ்வேறு காலகட்ட காதல் வாழ்க்கையைச் சொல்லும் கதை. 'கோல்ட்' படத்தில், நேரம் போன்ற ஒரு கதை எடுத்துக்கொண்டு, அதை ப்ரேமம் ட்ரீட்மெண்டில் சொல்ல முயன்றிருக்கிறார். அதற்கு ஏதுவாக அல்போன்ஸ் புத்திரனின் 'மேஜிக்' ஆங்காங்கே வசீகரத்தைத் தந்தாலும், முழுபடமாக இந்த 'தங்கத்தை' தராசில் வைத்தால் அலுப்பும், அயற்சியும் மட்டுமே மிஞ்சுகிறது.