கேரளத்தில் சிபிமலயில் பெயருக்காகவே படம் பார்க்க வருபவர்கள் அதிகம். தமிழில்

முதன்முதலாக 'பொய் அழகன்' படத்தோடு வருகிறார் சிபி. முகத்தில் அனுபவ சாந்தத் தோடு இருக்கிற சிபியைப் 'பச்சைப்பூங்கா' வில் சந்தித்தேன். "எது பேசினாலும் ஒரு சாயாவுக்கு அப்புறம்" எனப் புன்னகைக்கிறார்.

"தமிழுக்கு ஏன் வந்தீர்கள்?"

"டைரக்ஷன்... என் தொழில். தமிழில் ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்தபோது ஏற்றுக்கொண்டேன். அவ்வளவுதான். முன்பே 'தனியாவர்த்தனம்' பார்த்து விட்டு கமல் என்னை அழைத்தார். அப்படி ஒரு படம் தமிழில் எடுக்க வேண்டும் என்பது அவரது விருப்பமாக இருந்தது. அவருக் காக உட்கார்ந்து எழுதினோம். ஆனால், சரிவரும் எனத்தோன்ற வில்லை. 'குணா'வை இயக்கும் பொறுப்பில் இருந்து அதனால்முன் கூட்டியே விலகிக்கொண்டேன். மறுபடி என் கூட்டுக்குத் திரும்பி விட்டேன்."

" 'பொய் அழகன்' யார்?"

"இது காலேஜ் கேம்பஸ் கதை. மாணவர்கள் எதைச் சொன்னாலும் கூர்ந்து கேட்பது

இல்லை. அவர்களின் இளமை அதைச் செய்யவிடாமல்தடுக் கிறது. பெற்றோர்களும் தங்க ளின் குழந்தைகள் மீது முழுக்க அக்கறை செலுத்தமுடியாத படி காசு பண்ண ஓடிக்கொண்டுஇருக் கிறார்கள். இப்படிப்பட்ட சூழலில் எல்லோருக்கும் எச்சரிக்கை தரும்படியாக ஒரு படம் செய்திருக்கிறேன். கூத்து, களியாட்டம்,அரை குறை நடனம் என இதில் எது ஒன்றுக்கும் இடம் இல்லை. ஒரு கணம் நம்மை மறந்துவிட்டால் நாம் தொலைந்து போய்விடுவோம் என்ற உண்மையைச் சொல்கிறேன். நம் முழு வாழ்க்கைக்குமான 'அடிஉரம்' இந்த வயதில்தான் இடப்படும். இதை நாம் அறியாதவர்களாக இருக்கிறோம். இதைச் சொல்லி ஆக வேண்டிய அக்கறை எனக்கு இருக்கிறது. இந்த சப்ஜெக்ட்டின் தன்மை யுனிவர்செல் ஆனது. ஆயினும் எனக்கு இதைத் தமிழில் செய்ய வேண்டும் என்று தோன்றியது. நான் தமிழில் தெரிய வர, இந்த 'பொய் அழகன்' சரியாக இருக்கும் என்பது என் தெளிவு."

"நீங்கள் கேட்டால் ஹீரோக்கள் கால்ஷீட் கொடுக்க முன் வருவார்கள். ஏன் புதுமுகங்கள்?"

"இந்தக் கதைக்கு ஹீரோக்கள் தேவைப்படவில்லை. யதார்த்தமான கதைகளைக் கண்டுகொள்ள முன் பின் அறி யாத முகங்கள் மட்டுமே நமக்கு உதவும். பார்வையாளனைப் பூரணமாகத் தன்னில் ஈர்க்கும் சக்தி இந்தக் கதைக்கு இருக் கிறது. இது வெறும் கதை அல்ல, வாழ்க்கை. ஒரு நல்ல கதை தன்னளவில் முழுமையாக இருந்தால், படம் போகிற கதியில் ஒளிப்பதிவு, இசை, படத்தொகுப்பு, நடிப்பு என தனித்துத் தெரிவது இல்லை. எனக்குக் கதையை முழுக்க நினைத்தபடி, முழுமையாகச் சொல்ல புதுமுகங்கள் போதும்."

"உங்களுக்கு லோகிததாஸே நிறைய எழுதி இருக்கிறார். காரணம் என்ன?"

"மனித உறவுகளை அவரைவிட யாரும் அறிந்தவர் இல்லை. எந்தச் சம்பவத்தையும் எல்லாக் கோணங்களிலும் பார்க்கக்கூடிய திறன் அவரிடம் உண்டு. திரைக்கதையில் அவர் பெரிய மேதை. அவரது திரைக்கதையை நல்லபடியாக எடுத்து, அவரது பெயரையும் காப்பாற்றி, என்னையும் தக்கவைத்துக்கொண்டு இருக்கிறேன். மேலும், லோகி என் நண்பர். அவரோடு வேலை செய்வது எனக்குச் சுலபமாக இருந்தது. என்ன செய்வது? காலம் எல்லாவற்றையும் மறக்க அடிக்கிறது. மனித மனங்களின்உளைச் சல்கள், வேதனைகள், உறவுகளின் சிக்கல் என அவர்போல் சொன்னவர் வேறு எவரும் இல்லை. குடும்பம், உறவு, நட்பு என இவற்றின் முகமூடிகள் கிழிபடுவதை லோகியின் திரைக்கதையில் காண முடியும்."

"மலையாள சினிமா எப்படி இருக்கிறது?"

"நன்றாக இல்லை. எங்களுக்கு இருந்த பெயரை நாங்கள் காப்பாற்றிக்கொள்ளத் தவறிவிட்டோம். மசாலாப் படங்களும், கோமாளித்தனமானபடங்களும் அதிகமாக வருகின்றன. மோசமான படங்களின் பாட்டுக்களையும், ஆட்டத்தையும் கண்டு ரசிக்கும் ஒரு புதிய தலைமுறை வந்துவிட்டது. அவர்களுக்குக் குடும்பம், உறவுகள், ஊர், கேரள வாழ்க்கையோடு உள்ள தொடர்புகள் குறைந்துவருகின்றன. வெறும் ஆங்கிலக் கல்வி, மலையாள இலக்கியத்தோடு தொடர்பு இல்லாமல் செய்துவிட்டது. வேர்கள் இல்லாமல்இருக் கிறார்கள். வியாபார சினிமாவில் இன்றைய சூழலில் நல்ல படங்கள் வருவதற்கான வாய்ப்புகள் மிகக் குறைவு. நான் என் பங் குக்கு இதைச் சீர்செய்ய முயன்று வருகி றேன். இது என்னால் மட்டும் முடிகிற காரியம் அல்ல என்பதையும் நீங்கள் உணர வேண்டும்."

"தமிழ் சினிமா எப்படி இருப்பதாக நினைக்கிறீர்கள்?"

"முன்பு மலையாளத்தில் இருந்தஆரோக் கிய நிலைமை தமிழ் சினிமாவுக்கு மாறி விட்டது. எங்களிடம் 10 பெரிய நடிகர் கள்தான் இருக்கிறார்கள். இங்கே ரஜினி ஆரம்பித்து ஜெய் வரைக்கும் ஏராளமான நடிகர்கள். சாய்ஸ் இங்கே நிறைய. 'அங்காடித் தெரு' பார்த்தேன். இப்படி ஒரு நல்ல சினிமா, மலையாளத்தில்கூட வந்தது இல்லை. வசந்தபாலனுக்காக நீங்கள் பெரு மைப்பட வேண்டும். கௌதம் மேனனின் ஸ்டைல் எனக்குப் பிடிக்கிறது. சேரனின் சமூகம் சார்ந்த அக்கறை முக்கியமானது. சசிகுமார் எடுத்த முதல் படமான 'சுப்ரமணியபுரம்' பார்த்துத் திகைத்துவிட்டேன். நல்ல படங்களை இப்போது தமிழ்ப் படங்களைப் பார்த்துதான் அறிந்துகொள்கிறேன்!"