சிறு வயதில் ரஹ்மானுக்குப் பிடித்தமாக இருந்த விஷயங்கள், இரவு தாமதமாகப் படுக்கைக்குச் செல்வது, கேரம்போர்டு விளையாடுவது, காலையில் மிக லேட்டாக எழுந்திருப்பது இவைதான். அம்மா எத்தனையோ முறை பியானோ வகுப்புக்குச் செல்ல அதிகாலை எழுப்பும்போதும் 'இன்னும் தூங்க வேண்டும்' என்று அடம் பிடித்த குழந்தைதான் அவர். இசையமைப்பாளராக ஆன பின், அவருடைய 'வொர்க்கிங் ஸ்டைல்' அவருக்குப் பிடித்த மாதிரியே ஆகிப்போனது.

இரவு 10 மணிக்கு மேல்தான் தன் ரெக்கார்டிங் ஸ்டுடியோவுக்குள் நுழைவார் ரஹ்மான். இசைக் கலைஞர்கள் ஏதோ நைட் டியூட்டி பார்ப்பது போல் வந்திருப்பார்கள். ரஹ்மான் மெதுவாகத் தன் பணியை ஆரம்பிப்பார். அது முடிவுக்கு வரும்போது அதிகாலை மூன்று அல்லது நான்கு மணி ஆகியிருக்கும். அப்போதுதான் உறங் குவதற்காகச் செல்வார் ரஹ்மான். இசைக் கலைஞர்களும் தங்கள் டியூட்டி முடிந்து களைப்புடன், ஆனால் மிகுந்த மனத் திருப்தியுடன் வீட்டுக்குத் திரும்புவார்கள். அவர்களுக்கு இது மிகப் புதிய அனுபவம்.

நள்ளிரவுகளில் வேலை பார்ப்பது அந்த இசைக் கலைஞர்களுக்கு ஆரம்பத்தில் கொஞ்சம் சங்கடமாக இருந்தாலும், ரஹ்மான் கொடுத்த சுதந்திரமும், நல்ல சம்பளமும், அவர்களின் தனிப்பட்ட கற்பனைத் திறமைக்குக் கொடுத்த அங்கீகாரமும் ரொம்பவே உற்சாகப்படுத்தின. அவர்களும் ரஹ்மானின் நைட் டியூட்டி கல்ச்சருக்குப் பழக்கப்பட ஆரம்பித்தார்கள். சிவப்பு மற்றும் வெள்ளை நிற கர்ட்டன்களால் சூழப்பட்ட அந்த அமைதியான பஞ்சதன் ஸ்டுடியோ அவர்களுக்கு மிகப் பிடித்தமான ஒன்றாக மாறியது. இன்றைக்கும் மாலை ஏழு மணிக்கு மேல் ஒவ்வொரு இசைக் கலைஞராக ரஹ்மானின் இல்லத்தில் இசைக் கருவிகளுடன் நுழைவதைக் காண முடிகிறது. (பஞ்சதன் ஸ்டுடியோ இன்றைக்கு வேறு ஓர் வடிவத்தில் எங்கேயோ போய்விட்டது.)

தன் முதல் படத்துக்கு இசை அமைத்தபோது ரஹ்மானிடம் பெரிய 'எக்ஸைட்மென்ட்' ஏதும் இருக்கவில்லை. இதுவே சினிமாவின் கடைசிப் பணியாக இருக்கக் கூடும் என்றுகூட அவர் நினைத்தார். ஆனால், புகழ் அவரைத் தன் வழியே அழைத்துச் சென்றது. அடுத்தடுத்து அவர் பல ஹிட்களைக் கொடுத்தாலும், விமர்சகர்கள் சும்மா இருப்பார்களா?

அடுத்த ஏவுகணையை வீசினார்கள். 'ரஹ்மான் ஒரு நவீன நகரத்து இசைக் கலைஞர். கிராமத்து இசை அவருக்குப் பரிச்சயம் இல்லாத ஒன்று. அங்கே அவர் கிளீன்போல்டு ஆகிவிடுவார்' என்பது அவர்களின் யார்க்கர் குற்றச்சாட்டு. ஆனால், கங்கை அமரன் அப்போது, "ரஹ்மானின் இசை கம்ப்யூட்டர் யுகத்துக்கான இசைதான். ஆனால், அது வெறும் எலெக்ட்ரானிக் சத்தம் இல்லை. அதில் ஆன்மா உண்டு. மிகவும் புத்திசாலித்தனமான இசை ரஹ்மானுடையது. டிஜிட்டல் இசையாக இருந்தாலும், அவர் அடிப்படையான கர்னாடக மரபை மீறுவதில்லை" என்று புகழா ரம் சூட்டினார்.

தன் அத்தனை படங்களுக்கும் இளையராஜா என்கிற இசை மேதையின் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டு பவனி வந்த பாரதிராஜாவும் ஒரு கட்டத்தில் 'மாஸ்ட்ரோ'வைப் பிரிய நேர்ந்தது. அப்போது அவர் கரம் கோத்தது ரஹ்மானுடன்தான். 'கிழக்குச் சீமையிலே' படத்தில் ஆரம்பித்த அந்தக் கூட்டணி, ரஹ்மான் 'folk' எனப்படும் நாட்டார் இசையிலும் திறன் படைத்தவர்தான் என்பதை நிரூபித்தது.

'கத்தாழங்காட்டு வழி', 'போறாளே பொன்னுத்தாயி' 'மானூத்து மந்தையிலே' போன்ற பாடல்கள் தமிழர்களின் இதயத்தைக் கொள்ளை அடித்து சூப்பர் ஹிட் ஆகின. அதைத் தொடர்ந்து, 'கருத்தம்மா', 'அந்திமந்தாரை', 'தாஜ்மஹால்', 'கண்களால் கைது செய்' போன்ற படங்களில் இசையமைத்த ரஹ்மான் பல மறக்க முடியாத பாடல்களைக் கொடுத்தார். 'தென்மேற்குப் பருவக்காற்று' பாடலை இப்போது கேட்டாலும் தேனிப் பக்கம் வீசும் சாரலை நாம் அனுபவிக்க முடியும். 'சொட்டச் சொட்ட நனையுது தாஜ்மஹால்' பாடலில் மழையின் குளிரை இப்போதும் லேசான நடுக்கத்துடன் நினைவுகூர முடியும். ரஹ்மானால் கிராமியப் பாடல்களைக் கொடுக்க முடியாது என்கிற விமர்சனத்தை உடைத்துப் போட்டன இந்தப் பாடல்கள்.

ரஹ்மானுடன் பணிபுரிந்த அனுபவம் பற்றிச் சொல்கிறார் பாரதிராஜா. "இளையராஜா ஒரு பிறவி இசை மேதை. ஒரு கட்டத்தில் அவருடன் இணைந்து பணியாற்ற முடியாத கட்டத்தில்தான் நான் ரஹ்மானுடன் இணைந்தேன். என் படங்களுக்கான இசையிலும் சில மாற்றங்கள் வேண்டும் என்று நான் நினைத்ததும் ஒரு காரணம். ரஹ்மா னுடைய இசை ஒரு போதையைத் தருவதென்பது உண்மை. ஒருமுறை அவருடன் வேலை செய்துபாருங்கள். அப்புறம் வேறு யாருடனும் வேலை பார்க்க உங்களுக்குத் தோன்றாது."

'போஸ்ட்மாடர்னிஸம்' அதாவது 'பின் நவீனத்துவம்' என்கிற வார்த்தையைச் சொல்லிப் பல இலக்கியவாதிகள் பயமுறுத்துகிறார்களே, அது வேறொன்றும் இல்லை. சிம்பிள் மேட்டர். 'எந்த விஷயமாக இருந்தாலும் சரி, இத்தனை நாள் இதுதான் உண்மை, இதுதான் வழக்கம் என்று நீ நம்பிக்கொண்டு இருக்கிறாய் அல்லவா? அதைக் கேள்வி கேள்; விமர்சனங்களால் அதை உடைத்துப் போடு... புதிய சிந்தனை வரட்டும்... அந்தக் கட்டுடைப்பின் மூலம் புதிய கற்பனைகள் பிறக்கட்டும்' என்பதுதான் அது. இலக்கியம், அரசியல், சினிமா, விளையாட்டு, பெண் விடுதலை, பொருளாதாரம், ஓவியம் என்று சமூகத்தின் எல்லா கூறுகளிலும் ஒரு புரட்சி அலையை உருவாக்கிய அந்த பின்நவீனத்துவச் சிந்தனை,

இசையை மட்டும் விட்டுவைக்குமா என்ன?

பாப் மார்லே, எல்விஸ் ப்ரெஸ்லி, பீட்டில்ஸ், ஃபிராங்க் சினாட்ரா, ஸ்டீவி வொண்டர், சாந்தனா, ப்ரூஸ் ஸ்பிரிங்ஸ்டீன், குயீன், டிரேஸி சாப்மேன் போன்ற எத்தனையோ இசைக் கலைஞர்கள் அந்த சிந்தனையில் தாக்குண்டு, சம்பிரதாய இசையை உடைத்துப்போட்டு புதிய புதிய இசை வடிவங்களை உண்டாக்கியவர்கள். அந்த வகையில் பார்க்கப் போனால் தாரை, தப்பட்டை போன்ற விளிம்பு நிலை மக்களின் இசையைத் தமிழ்த் திரையில் அட்டகாசமாக அறிமுகப்படுத்திய பெருமைக்கு உரியவர் இளையராஜா.

ரஹ்மான் இந்திய இசையில் புகுந்து புறப்பட்ட அதே நேரத்தில் ஓசைப்படாமல் ஐரோப்பாவிலும், மத்திய அமெரிக்காவிலும், தென் அமெரிக்காவிலும் நாடோடி மற்றும் பழங்குடி மக்களின் இசை பொது மக்களின் மத்தியில் பெரிய வரவேற்பைப் பெற்று வந்தன. 'World music' எனப்படும் உலக இசைக்கான மேடைகளில் சாதி, மத, இன வேறுபாடுகளைக் களைந்த இசைக் கலைஞர்கள் ஒன்று கூடினார்கள். உலக அமைதி, வறுமையை ஒழிக்க நிதி திரட்டுதல், எய்ட்ஸ் நோய் ஒழிப்புப் பிரசாரம், அணு ஆயுத ஒழிப்புப் போராட்டம் போன்ற பதாகைகளைத் தாங்கி வெம்ப்ளி போன்ற மைதானங்களில் மாபெரும் இசை நிகழ்ச்சிகள் நடைபெற்றன. எத்தியோப்பியா வறுமைச் சாவுகள் உலகையே அதிரவைத்தபோது, அமெரிக்க மற்றும் பிரிட்டிஷ் இசைக் கலைஞர்கள் ஒன்று கூடி, 'USA for Africa' என்கிற இசை ஆல்பத்தைக் கொண்டுவந் தார்கள். சாட்டிலைட் டெலிவிஷன் உபயத்தில் இந்த இசை நிகழ்ச்சிகளை உலகம் பூராவும் உள்ள இசை ரசிகர்களும் கண்டுகளித்தார்கள்.

இசை உலகில் ஏற்பட்டு வந்த இந்த மாற்றங்களை எல்லாம் ஆர்வத்துடன் கவனித்தபடி இருந்தார் ரஹ்மான். இசையில் புதிய மாற்றங்களைக் கொண்டு வர வேண்டும் என்று அவர் மனம் துடித்தது. அதன் அதிரடிப் பாய்ச் சலாக மணிரத்னத்தின் 'திருடா... திருடா' படத்தில் ஒவ்வொரு பாடலையும் ஒவ்வொரு ரகத்தில் இசையமைத்தார் ரஹ்மான். 'வீரபாண்டிக் கோட்டையிலே', 'கொஞ்சம் நிலவு, கொஞ்சம் நெருப்பு', 'தீ தீ தித்திக்கும் தீ' போன்ற பாடல்களின் இசைக் கோவைகள் ரசிகர்களுக்கு மிகப் புதிதாக இருந்தன. முதல் முறையாக அந்தத் தமிழ்ப் பாடல்கள் ஹிந்தி இசையின் டாப் 10 சார்ட்டுகளில் இடம் பெற்றன. அடுத்து வந்த 'டூயட்' படத்தில் ரஹ்மான் கதிரி கோபால்நாத்துடன் இணைந்து கொடுத்திருந்த சாக்ஸபோன் இசை வேறொரு தளத்தில் ரசிகர்களை மயக்கியது.

எல்பி ரெக்கார்டுகள் என்கிற இசைத்தட்டுகள் போய், அடுத்ததாக கேசட் வந்தது. அதற்கும் அடுத்தபடியாக சி.டி. என்கிற குறுந்தகடுகள் வந்ததுதான் இசைப்பதிவு டெக்னாலஜியில் ஏற்பட்ட மாபெரும் புரட்சி. சி.டி-க்களின் மூலம் இசைச் சந்தையில் வந்து குவிந்தன உலக இசைக் கலைஞர்களின் பாடல்கள். 'அடடா, இப்படிப்பட்ட உன்னதமான இசை உலகில் உள்ளதா?' என்று ரசிகர்கள் பரவசப்பட் டார்கள். அதே நேரம், பல இசையமைப்பாளர்களுக் குச் சுலபமாகக் காப்பி அடிக்கவும் இந்த சி.டி-க்கள் உதவின.

பிரபல ஹிந்தி இசையமைப்பாளர் ஆர்.டி.பர்மனைப் பற்றி ஒரு விஷயத்தைச் சொல்வார்கள். சி.டி, இன்டர்நெட், மியூஸிக் டவுன்லோட், இசை டி.வி. சேனல்கள் என்று எதுவும் இல்லாத அந்தக் காலகட்டத்தில் பர்மன் சற்று ஓய்வு கிடைத்தால், உடனே வெளிநாடுகளுக்குப் பறந்துவிடுவார். அங்கே வெளியாகி இருக்கும் புதிய இசைத் தட்டுகளை அப்படியே அள்ளுவார். இந்தி யாவுக்குத் திரும்பி அவற்றைப் போட்டுக் கேட்டு, அப்படியே சூடான சப்பாத்திகளாகப் பிரதி எடுத்துவிடுவார். 'ஷோலே' படத்தில் இந்தியா முழுக்கப் பிரபலமான 'மெஹ்பூபா'கூட அப்படிச் சுட்ட அரபிப் பழங்களில் ஒன்று என்கிறார்கள் இசை ரசிகர்கள்.

ஆரம்ப காலத்தில் டாக்டர் ஆல்பனின் இசைத் தொகுதிகளிலும், 'ஏஸ் ஆஃப் பேஸ்' போன்ற குழுக்களின் இசையிலும் கவரப்பட்ட ரஹ்மான் ('இந்தியன்' படத்தின் 'டெலிபோன் மணி போல்' பாடல் அதே சாயலைக்கொண்டது) பிற்பாடு அந்தப் பாதிப்புகளில் இருந்து தன்னை முழுவதுமாக விடுவித்துக்கொண்டார்.

இந்தியத் திரை இசையில் ஒரு மரபு உண்டு. 'பல்லவி, சரணம், பல்லவி' என்கிற இந்தச் சம்பிரதாயத்தை உடைத்து முதல் 'பின்நவீனத்துவ' இசை வடிவத்தைக் கொண்டுவந்தார் ரஹ்மான். அதற்குத் தமிழைவிட ஹிந்திப் பட உலகம் புதிய களத்தை உருவாக்கிக் கொடுத்தது. 1994-ம் வருடம் பிரபல இயக்குநர்களான சுபாஷ் கை, கோவிந்த் நிஹ்லானி இருவரும் ரஹ்மானைத் தங்கள் படங்களுக்காக 'புக்' செய்தார்கள். அவர்கள் மிகவும் நவீன சிந்தனை உள்ள இயக்குநர்கள் என்பதால், ரஹ்மான் புதிய இசையை அந்தப் படங்களில் கொண்டு வர ஆசைப்பட்டார். அதற்கான இசையை கம்போஸ் செய்யவும் ஆரம்பித்தார். ஆனால், அந்தப் படங்கள் விரைவிலேயே கைவிடப் பட்டன. மனம் தளர்ந்தார் ரஹ்மான். அப்போதுதான் ராம்கோபால் வர்மா 'ரங்கீலா'வுக்குப் பணியாற்றுமாறு அவரை அழைத்தார்.

'ரங்கீலா'... ரஹ்மானின் பிரமாண்ட வளர்ச்சியின் ஆரம்பம் அது!