கில்லி மாதிரி கதை சொல்வாங்க!

- தன் எதிரே அமர்ந்திருக்கும் குழந்தைகளைப் பார்த்துக் கேட்கிறார், ஜானகி சபேஷ். ‘ஏன்?’, ‘என்னாச்சு?’ எனக் கேள்விகள் எழுப்புகிறார்கள் குழந்தைகள். கதைசொல்லும் போட்டியில் நெருப்புக்கோழி கலந்துகொண்டதா, இல்லையா என்ற மீதிக் கதையை முடித்துவிட்டு, என்னிடம் பேசவந்தார் ஜானகி. ‘கில்லி’யில் விஜய்யின் அம்மாவாக வந்தாரே, அவரேதான். இப்போது குழந்தைகளுக்கு அவர் ‘ஸ்டோரி ஆன்ட்டி.’

‘` ‘கடல் சூழ் உலகு’ன்னு பெரியவங்க சொல்வாங்க. நான், ‘இது கதை சூழ் உலகு’ன்னு சொல்லுவேன். யோசிச்சுப் பாருங்க, பேச ஆரம்பிக்கிறதுக்கு முன்னாடியே குழந்தைகளோடு சேர்ந்து பயணிக்கத் தொடங்கிடுது கதை. ஒரு வயசுல, கதைன்னா என்னன்னாவது தெரியுமா குழந்தைக்கு? பிறகு ஏன், ‘ஒரு ஊர்ல ஒரு ராசாவாம்’னு அதுகிட்ட கதை சொல்றோம்? அங்கதான் ஒரு விஷயம் இருக்கு. அது ‘கதை சொல்லல்’ மட்டுமல்ல, குழந்தைக்குக் காது நல்லா கேட்குதான்னு சரிபார்க்கிற ஒரு வாய்ப்பு.

காது நல்லா கேட்குது சரி. காது வழியா நல்ல செய்திகளை உள்ளே அனுப்ப வேண்டாமா? கதைகளோட அடுத்த பயன்பாடு அது. ‘உண்மை பேசறவங்க, அன்பு மனசுக்காரங்க எல்லாம் நல்லா இருப்பாங்க, தப்பு செய்றவங்க கண்ணை சாமி குத்திடும்’னு கதைகள் மூலமா நல்லது, தீயது என்ற உலகின் இருவேறு முனைகளைப் பற்றிப் போதிக்க ஆரம்பிச்சோம்.

கதைகள் ஒவ்வொரு பருவத்திலும் நம்மகூட வந்துட்டேதான் இருக்கு. காலேஜ் கதைகள், காதல் கதைகள், கல்யாணத்தில் நடந்த கதைகள்னு திரும்பிப் பார்த்தா, மொத்த வாழ்க்கையுமே கதைதான். தனிநபர் தாண்டி நிறுவனங்களின் கதைகள் இருக்கு. சினிமாவுக்குன்னு ஒரு கதை இருக்கு. ஏன்... கதைக்கேகூட கதை இருக்கு’’ என்றவரிடம், ‘கில்லி’ அம்மா, ‘ஸ்டோரி ஆன்ட்டி’யான கதையைக் கேட்டோம்.

‘`நான் பிறந்தது கொல்கத்தா. பெங்களூரு, டெல்லியில வளர்ந்தேன். இப்ப சென்னைவாசி. பள்ளி, கல்லூரி நாள்கள்ல மேடை நாடகங்கள்ல ஆர்வமா இருந்தேன். அந்தத் தொடர்புல ராஜீவ்மேனன் கண்ணில் பட, ‘மின்சாரக் கனவு’ படத்துல அவர் என்னை அறிமுகப்படுத்தினார். தொடர்ந்து ‘ஜீன்ஸ்’, ‘கில்லி’ன்னு வாய்ப்புகள் வந்தன. ‘கில்லி’ அம்மா கேரக்டர் என்னோட சினிமா கரியர்ல நல்ல ரீச் கொடுத்தது. இதுவரை 25 படங்களுக்கும் மேல நடிச்சுட்டேன்.

எனக்கு ஒரு பழக்கமிருக்கு. பிடிச்சு ஒரு விஷயத்துல இறங்கிட்டா, கொஞ்ச காலத்துக்கு அதிலயே பரபரபரன்னு ஓடிட்டி ருப்பேன். ஐ.ஐ.டியனான என் கணவரும் அதை ஊக்கப்படுத்துவார். கதை சொல்லத் தொடங்கினது சில வருஷங்களுக்கு முன்னாடி தான். ‘நல்லா இருக்கே’னு அங்கங்க பாராட்டுகள் கிடைச்சது. குழாயடியில உருள்றதைக் காட்டிலும் கோயில் வாசல்ல உருண்டா புண்ணியமில்லையா? அக்கம்பக்கத்து வீடுகள்ல நாலஞ்சு குழந்தைகளுக்குச் சொல்ல ஆரம்பிக்க, அந்தக் குழந்தைகளின் அம்மாக்கள் தங்களோட நட்பு வட்டாரத்துல என்னைப் பற்றிச் சொல்ல சொல்ல, அப்படியே அது வளர்ந்து, இன்னிக்கு ஸ்கூல், காலேஜ் வரைக்கும் கதை சொல்லக் கூப்பிடுறாங்க. சமீபத்துல போலீஸ்காரங்க மத்தியில போய்க் கதை சொல்லிட்டு வந்தேன்.