கதையின் ஐடியாவே அட்டகாசமாய் இருப்பதாலும், புகுந்து விளையாடப் பெரிய இடமிருப்பதாலும் சிக்ஸர்கள் பறக்கும் என்ற எதிர்பார்ப்பு தொற்றிக்கொள்கிறது. அந்த எதிர்பார்ப்பை ஓரளவு மட்டுமே பூர்த்தி செய்கிறது படம். காமெடி படங்களுக்கு லாஜிக்கிலிருந்தது ஃப்ரீ ஹிட். அதைப் புரிந்துகொண்டு பார்த்தால் இன்னும் கொஞ்சம் சிரிக்கலாம். போராட்டக் காட்சிகள், ஹோட்டல் காமெடி , கல்யாண மண்டப அத்தியாயம் எல்லாம் நிச்சயம் வேற லெவல். நினைத்து நினைத்துச் சிரிக்கலாம். இந்த உருவக்கேலி காமெடிகளை மட்டும் கொஞ்சம் தவிர்த்திருக்கலாம்.

எமோஷன் காட்சிகளும் கொஞ்சம் எடுபட்டிருக்கின்றன, சிறப்பு. அந்த எமோஷன்களை அதே காட்சிகளில் கலாய்த்துக் காலி செய்துவிடுவது இன்னும் சிறப்பு இயக்குநர் சாச்சி. காமெடிதான் என்றாலும் மாலைக்கண் நோய் பற்றிய புரிதலின்மை, ஓரினச் சேர்க்கையாளர் குறித்த தவறான சித்திரிப்பு ஆகியவை உறுத்துகின்றன.

காட்சிகளைப் போலவே, பின்னணி இசையிலும் ஸ்பூஃப் பண்ண முயன்றிருக்கிறார்கள்; சில இடங்களில் ரசிக்கவைக்கிறார் ஜிப்ரான்.

பி.ஜி.முத்தையாவின் ஒளிப்பதிவு, பக்கா. கலை இயக்குநரும், சண்டை வடிவமைப்பாளர்களும் கவனிக்க வைக்கிறார்கள்.

தனக்கென வரைந்த பவுண்டரியில் சின்னச் சின்ன சிக்ஸர்கள்!